سوراخ قلب نوزاد از بیماری های مادرزادی می باشد، که ممکن است برخی نوزادان از بدو تولد به آن مبتلا شوند. برای آشنایی با این بیماری و روش های درمان آن تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.
طبق مشاهدات پزشکی سوراخ های قلب در دوران جنینی وجود دارد که در سیر تکامل جنین در شکم مادر این منافذ (سوراخ های) قلبی به طور طبیعی بسته می شوند. اما در برخی نوزادان این اتفاق صورت نمی پذیرد، یعنی منافذ قلبی بسته نمی شوند و سبب بروز نارسایی های قلبی در نوزادان می گردد که اصطلاحا این بیماری را سوراخ قلب نوزاد می گویند. البته با تشخیص سریع این بیماری، می توان آن را درمان کرد.
فهرست عناوین
سوراخ قلب نوزاد
سه سوراخ در قلب در دوران تشکیل قلب جنین وجود دارد که پس از تولد باید به صورت طبیعی بسته شود، در غیر این صورت باعث نارسایی قلبی نوزاد می شود. این سه نوع سوراخ عبارت است از سوراخ بین دو بطن، سوراخ بین دو دهلیز و مجرایی بین شریان ریوی با شریان آئورت.
سوراخ بین دو بطن قلب
در بین بطن راست و بطن چپ قلب، سوراخ (دیواره ای) وجود دارد که در دوران جنینی این دیواره به مرور تکمیل می شود، وجود این دیواره در مرحله جنینی ضروری می باشد، چرا که انتقال خون از بطن راست به بطن چپ از طریق همین مجرا انجام می شود که پس از تولد باید به صورت طبیعی این مجرا بسته شود، در غیر این صورت به این حالت «وی اس دی» یا سوراخ بین دو بطن می گویند. این بیماری علائم ظاهری خاصی ندارد و با معاینه و انجام آزمایش های گوناگون پزشکی قابل تشخیص می باشد.
علائم سوراخ قلب نوزاد چیست؟ و درمانش چیست؟
کثر بچه هایی که بیماری قلبی دارند جزو آنهایی هستند که سوراخ قلب دارند. شایع ترین بیماری قلبی در بچه ها سوراخ قلب است یا بین 2 دهلیز است یا بین 2 بطن. خوشبختانه معمولا لین سوراخ ها کوچک هستند و در یک الی دو سال اول بسته میشوند. بعضی از سوراخ ها به خصوص سوراخ بین دهلیزها هیچ علامتی ندارند اما بعضی از سوراخ ها که در داخل بطن است، صدا ایجاد میکند. صدای غیر عادی قلب و پر سر و صدا یکی از نشانه های اصلی سوراخ قلب بچه هاست. اگر سوراخ قلب وجود داشته باشد اندازه آن باید توسط متخصص قلب کودکان بررسی شود. وجود سوراخ های ریز در نوزادان هیچ تاثیری در تغذیه و رشد و خواب بچه ها دارد.
سوراخ بین دو دهلیز قلب یکی دیگر از انواع سوراخ قلب نوزاد، سوراخ بین دو دهلیز می باشد که در مرحله جنینی باز نبودن این سوراخ سبب مرگ جنین می شود، زیرا ریه جنین عملا کارکردی ندارد و خونی در آن جریان ندارد بنابراین اکسیژن مورد نیاز خود را از راه بند ناف از مادر دریافت می کند که سوراخ بین دو دهلیز سبب انتقال خون از دهلیز راست به دهلیز چپ می شود. با تولد نوزاد و کار کردن ریه (عمل تنفس) این سوراخ بسته خواهد شد، چنانچه این مجرا باز بماند نوزاد مبتلا به «ای اس دی» یا سوراخ بین دو دهلیز قلب می شود. این نوع بیماری قلبی نیز هیچ گونه علائم ظاهری از خود نشان نمی دهد و گاهی تا ۳۰ سالگی قابل تشخیص نمی باشد، همچنین بزرگ شدن قلب از مشکلات اصلی این بیماری است.
سوراخ بین دو شریان ریوی و آئورت مجرایی بین دو شریان ریوی و آئورت نیز به عنوان سومین نوع سوراخ قلب نوزاد محسوب می شود. وجود آن همانند ۲ نوع سوراخ قلب که در بالا به آن اشاره شد برای جنین حیاتی می باشد، چرا که از طریق همین مجرا خون وارد شده به شریان ریه وارد شریان آئورت می گردد و به درون ریه نمی رود. در صورت باز نبودن این مجرا، خون به درون ریه که عملا در مرحله جنینی کار نمی کند و تنفسی هم ندارد، می رود در نتیجه سبب از بین رفتن جنین می شود. که پس از تولد این سوراخ باید منقبض و بسته شود و اگر این اتفاق نیافتد نوزاد به بیماری «پی دی ای» یا مجرای بین دو شریان آئورت و ریوی مبتلا می گردد.
دلایل و درمان سوراخ های قلب نوزاد
عوامل ژنتیکی و بعضی بیماری های ویروسی، استفاده از داروها در طول بارداری به شکل خودسرانه و همچنین قرار گرفتن در برابر «اشعه گاما» می تواند سبب بیماری های مادرزادی گردد و این بیماری مادرزادی می تواند دلیل ایجاد نارسایی های قلبی و سوراخ قلب نوزاد باشد. برای درمان بیماران وی اس دی، ای اس دی و پی دی ای اگر سوراخ کوچک باشد، نیازی به درمان و مداخله ندارند و خود به خود بهبود می یابد. اما اگر سوراخ قلب بزرگ باشد، باید بیمار تحت عمل جراحی یا عمدتا از طریق آنژیوگرافی و یا چتر یا دکمه یا فنر مسدود گردد.
0 Comments